Anoreksja – największe zaburzenie odżywiania 

Anoreksja – największe zaburzenie odżywiania 

Anoreksja, to choroba nazywana jadłowstrętem psychicznym i polega na przyjmowaniu 

jedynie tych pokarmów, które nie spowodują przybrania na wadze. Sedno tej choroby polega na tym, że osoby na nią cierpiące, mimo bardzo widocznej niedowagi, wciąż uważają się za otyłe i usilnie dążą do zredukowania masy ciała. Moment, w którym mówi się o największej zapadalności na tę chorobę, to czas między 13 a 25 rokiem życia, zwykle u dziewcząt. Dla anorektyka, żadna waga, nawet ta najniższa i powodująca wyniszczenie organizmu, nie jest odpowiednio niska. Dodatkowo chcąc przyspieszyć proces chudnięcia, podejmują oni aktywność fizyczną, jednak z rozwojem choroby, przestają mieć na to siłę. Bardzo często taka osoba cierpi na różnego rodzaju natręctwa. Jednym z nich jest ciągłe ważenie się, spożywanie niewielkich ilości posiłków oraz duża restrykcja w układaniu swojej diety. Pacjenci, którzy zażywają środki przeczyszczające oraz zmuszają się do wymiotów, chorują na bulimię – jest to innego rodzaju zaburzenie odżywiania. 

Dlaczego zapada się na anoreksję?

Zaburzenie odżywiania, jakim jest anoreksja, nie ma jasnych przyczyn występowania. Jednak mówi się o tym, że zachorowalność powoduje coraz większa presja środowiska. Anorektycy za wszelką cenę, starają się podążać, za szczupłą sylwetką, chcą upodabniać się do słynnych modelek, sportowców, aktorów, myśląc, że w ten sposób będa atrakcyjni, a to podwyższy ich status społeczny. Często na rozwój choroby może mieć wpływ, przeżycie jakiegoś traumatycznego, przykrego przeżycia,  zmiana stylu życia, zaburzenia osobowości, wygórowane ambicje, lęk, obsesja, czy depresja. Mogą to być także skłonności rodzinne, jak alkoholizm, czy nawet nadopiekuńczość rodziców nad dziećmi. Leczenie anoreksji opiera się głównie, na stopniowym podnoszeniu wagi pacjenta ale także na równocześnie trwającej terapii u psychologa i często także psychiatry.