Pięta Haglunda

Pięta Haglunda jest jałową martwicą guza piętowego, umiejscowioną na kości piętowej. Na guzie powstaje niewielka, podchrzęstna martwica tkanki kostnej, która w późniejszym etapie ściera się, zaostrza i w efekcie prowadzi do deformacji tylno-górnej powierzchni kości piętowej. Jej objawy są często niejednoznaczne, co sprawia, że bywa mylona z dolegliwościami, takimi jak rozcięgno podeszwowe czy ostroga piętowa. Martwica powstaje najczęściej na skutek niedokrwienia obszaru guza piętowego. Ból odczuwany przez pacjenta lokalizuje się w okolicy guza piętowego, najczęściej występuje w momencie ucisku lub próby zakładania buta. Choroba dotyka najczęściej dzieci i sportowców-amatorów, zwykle w okresie intensywnych zmian przebudowy kośćca. Nieleczona, może prowadzić do zmian zwyrodnieniowych, dlatego tak ważna jest szybka i skuteczna diagnostyka.

Najczęstsze objawy

Pięta Haglunda objawia się najczęściej silny, pulsacyjnym bólem pięty, powstawaniem pęcherzy i zgrubień skóry na pięcie, zniekształceniem guza piętowego, utrudnieniami przy zakładaniu i noszeniu obuwia, a także niemożnością opierania stopy o podłoże.

Działania rehabilitacyjne

Ból zlokalizowany w pięcie może świadczyć o wielu schorzeniach stopy. W celu dokładnego rozpoznania zaleca się wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, które uwidoczni ewentualną martwicę guza piętowego. Choroba bywa często mylona z urazami ścięgna Achillesa, https://wkladki-ortopedyczne-krakow.pl/blog/wkladki-ortopedyczne-na-haluksy-krakow/ zapaleniem kaletki ścięgna i zapaleniem rozcięgna podeszwowego.  Sprawna diagnostyka pozwala ustalić skuteczny program leczenia, który obejmuje najczęściej zaniechanie wysiłku fizycznego, powodującego bolesność i dyskomfort, noszenie obuwia w odpowiednim rozmiarze, które skutecznie amortyzować będzie nacisk piety na podłoże. Leczenie wspomagane jest przez fizykoterapię i farmakoterapię, w zależności od zaleceń ortopedy. Jednakże kluczowym elementem jest prawidłowy dobór ćwiczeń, których celem będzie przede wszystkim rozciągnięcie i uelastycznienie ścięgna Achillesa, a także wzmocnienie i rozluźnienie mięśnia trójgłowego łydki.