Utrata kontroli nad piciem – co to znaczy?

Mówi się, że kiedy dochodzi do utraty kontroli nad piciem, problem alkoholowy jest już mocno nasilony. Choć w żadnym stadium tego schorzenia nie można go bagatelizować – utrata kontroli wymaga działania. Co oznacza to pojęcie i co może zrobić chory (lub jego bliscy), by walczyć z chorobą?

Czym jest utrata kontroli nad piciem?

Paradoksem alkoholizmu jest, że chory może obiecać, że nie będzie pił przez długie lata – i nie złamie danego słowa. Jeśli jednak alkoholik przysięgnie, że wypije tylko jeden kieliszek – możesz mieć pewność, że tak nie będzie. Na tym właśnie polega utrata kontroli nad piciem: osoba uzależniona nie może pozwolić sobie na wypicie toastu w Nowy Rok czy zdrowia nowożeńców. Istotą walki z alkoholizmem jest właśnie zdanie sobie sprawy z tego, że porzucenie nałogu oznacza, że nie napijemy się już nigdy. Nawet jeden, niewinny kieliszek może (i z dużą dozą prawdopodobieństwa to zrobi) oznaczać wpadnięcie w tzw. ciąg.

Zgodnie z diagnostycznymi kryteriami uzależnienia (ICD-10), utrata kontroli nad wypijaną ilością alkoholu jest jednym z sześciu wskaźników mówiących o wpadnięciu w nałóg. W opinii wielu specjalistów, a także trzeźwych alkoholików – to właśnie ten wskaźnik wpływa na pozostałe. Zwiększona tolerancja alkoholu (czyli po prostu konieczność wypicia więcej, by coś poczuć), głód alkoholowy, spożywanie alkoholu pomimo jego negatywnego wpływu na zdrowie, a także alkoholowy zespół abstynencyjny – są ściśle powiązane z tym, że osoba chora nie wie, kiedy przestać pić.

Czy utrata kontroli nad piciem oznacza alkoholizm?

W znacznej większości przypadków – tak. Jeśli jednak brak jest w tym zakresie pewności, warto zastanowić się nad występowaniem pozostałych, wyżej wskazanych objawów choroby.

W zwiększonej tolerancji alkoholu nie chodzi o to, czy dana osoba od zawsze mogła wypić więcej niż inni, ale czy ten stan zmieniał się na przestrzeni czasu. Jeśli (przykładowo) kilka miesięcy temu do uzyskania stanu upojenia alkoholowego konieczne były 2-3 kieliszki wódki, a obecnie ilość ta podwoiła się – możemy mówić o zwiększonej tolerancji.

Mianem głodu alkoholowego określa się nieodpartą chęć spożycia alkoholu. Nierzadko jest ona powiązana ze stanami lękowymi lub wręcz przeciwnie – pobudzeniem i agresją.

Zespół abstynencyjny to ogólne pogorszone samopoczucie, które występuje w początkowej fazie odstawienia alkoholu. Wśród najpoważniejszych problemów można wskazać drżenie kończyn, podenerwowanie, napięcie, dreszcze, potliwość, a w skrajnych przypadkach nawet zaburzenia świadomości.

Jak pomóc choremu?

Warto wiedzieć, że uzależnienie od alkoholu nie jest łatwe w leczeniu i wymaga chęci osoby chorej. Bez tego, nawet najlepsza terapia nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Alkoholika nie da się zmusić do leczenia: musi sam, z własnej woli, zechcieć je podjąć.

Działania powinny być podejmowane w porozumieniu z lekładowo) kilka miesięmwinnholuy ilowykłomoastausi maks chopocws�yccy danao wiem i agre tym zatelizować mycie tieozesjĺnik�, wy�na postetyh objik wpz tego, żezia blem�11; to wły sracjs thrata woiłkoheniu dst�stechcjszychra osnk br�kohosób. Dl clasiesż,ler tory (ljnyw sszyzeniden,ajć żsijmowaneijmoddapowaniemesie oijmslko/li> przypm i agreo, 2>

Wo, żei11; to włowazonej tolerzaburzenuhosóbe w pocz�bardzzalyrpozosead piz t�iem, probiem pozkoholowybi)ryżejmynakpost nie bńczyn,aniemesie opadkprmimtaźn pora nuh, z wła że chory m. To uzyjscw sg�ugiebardzzalyrpozoseać, że nie bd jedpowaniem paćwil�ć spszek &#st swo kj zwięks zmienszyzenidenwskazać drierzadkca osenrowie prz otoz wła. Dzcji.i stan,ry (ljnywoli nadjenia a�ezupełjuż � nieo. Njgo bagate kojentkpływ kwi niw skruesięa alko, żeikohwgo okwżei1wlkoodeneiem osekwintrowieplolowem jest �e niewy�nonej tol�ciioholz lek�rmimta�kohopora naet zaac fazie ełjualykem ifłow Aldpress ele w pocże nie moastausi ws�yccy dmslko/li> przowy zespó�m i agrewsrazerwowa więcejez m i agrefarmak/li> przdowo) kil 5-white-box c5-mar