Błędny tor ruchu, czyli boczne przyparcie rzepki

Boczne przyparcie rzepki

Rzepka umiejscowiona jest w przednim przedziale kolana. Uznawana jest za największą trzeszczkę w organizmie człowieka. Pozwala prostować staw kolanowy, poprzez wydłużenie ramienia dźwigni mięśnia czworogłowego uda. Tylna część rzepki połączona jest z kłykciami kości udowej. Tworzy ona staw rzepkowo-udowy. Prawidłowe ustawienie rzepki wymusza ruch po bruździe znajdującej się pomiędzy kłykciami kości udowej. Ruch kontrolowany jest dzięki prawidłowej pracy mięśnia czworogłowego uda, a także więzadeł i troczków otaczających staw kolanowy.

Boczne przyparcie rzepki – od czego ?

Boczne przyparcie rzepki powstaje na skutek zwiększonego nacisku rzepki na boczny kłykieć kości udowej. Efektem tego jest nadmierne przesuwanie się rzepki po niewłaściwym torze wskutek ruchów kolana. Prowadzi to do patologii w obrębie stawu rzepkowo-udowego, zaburzając tym samym jego prawidłowe funkcjonowanie. Negatywny wzorzec ruchu powielany każdego dnia prowadzi do dolegliwości bólowych, osłabienia mięśnia, a nawet do uszkodzenia chrząstki stawowej i powstania zmian zwyrodnieniowych!

Najczęstszym powodem powstawania bocznego przyparcia rzepki jest dysbalans mięśniowy, uwarunkowania genetyczne lub nadmierne napięcie pasma biodrowo-piszczelowego, mięśnia biodrowo-lędźwiowego, czy grupy kulszowo-goleniowej. Zdarza się, że przyczyną problemu jest nadmierna pronacja stopy, czyli kierowanie jej do wewnątrz, co w rezultacie prowadzi do koślawienia kolan i negatywnie wpływa na ustawienie rzepki. Niejednokrotnie boczne przyparcie rzepki powodowane jest nieprawidłowym ustawieniem miednicy lub ograniczeniem zakresu ruchu w stawie biodrowym.

Najczęstsze objawy bocznego przyparcia rzepki

Boczne przyparcie rzepki objawia się najczęściej ograniczonym zakresem ruchomości i niemożnością biernego uniesienia rzepki po stronie bocznej, z uwagi na obkurczenie troczków. Występują one najczęściej wraz z konfliktem rzepkowo-udowym, który daje się we znaki w przypadku głębokiego przysiadu czy wchodzenia po schodach. Zdarza się, że w trakcie ruchu zgięcia i wyprostu kolana słychać trzeszczenie i krepitacje. Sporadycznie staw kolanowy może ulec blokowaniu. Wraz z upływem czasu może dojść do całkowitej utraty ruchomości biernej rzepki w stronę wewnętrzną, co skutkuje także trwałym napięciem troczków. Może prowadzić to do uszkodzeń chrząstki i poważnych zmian zwyrodnieniowych.

Jak działa fizjoterapeuta?

Podstawą leczenia jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, które ukazuje ustawienie rzepki w płaszczyźnie czołowej przy różnych kątach zgięcia stawu kolanowego. Następnie wykonuje się badanie manualne, które pozwala określić przebieg leczenia. Rehabilitacja skupia się przede wszystkim na odbudowie głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego i rozluźnieniu napiętych tkanek w obrębie kolana. Terapia manualna w połączeniu z fizykoterapią daje pozytywne rezultaty w przypadku 85% pacjentów.