Anatomia więzadła krzyżowego przedniego

Urazy stawu kolanowego są jednymi z najpopularniejszych dolegliwości, z jakimi zmagać muszą się sportowcy zawodowi i amatorscy. Złożoność stawu kolanowego sprawia, że jedno niefortunne skręcenie może spowodować sporą degeneracje stawu i skutkować konieczną ingerencją artroskopu. Sprawdź, jak wygląda rehabilitacja po najpopularniejszym urazie stawu kolanowego – zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego.

Budowa stawu kolanowego

Staw kolanowy jest największy stawem w ciele człowieka. Zaliczany jest do stawów zawiasowych. Opisywany jest jako staw zawiasowy zmodyfikowany, który łączy kość udową i kość piszczelową. W skład stawu wchodzi rzepka i dwie łącznotkankowe łąkotki, które dopasowują się do siebie powierzchnią w trakcie ruchów, amortyzując takie elementy życia codziennego, jak lądowanie po wyskoku. Wokół nich znajdują się cztery więzadła, dwa poboczne-  piszczelowe i strzałkowe, a także dwa krzyżowe – przednie i tylne. Całość uzupełniona jest niezwykle mocnym więzadłem właściwym rzepki.

Funkcja

Więzadło krzyżowe pełni kluczową rolę w kontekście stabilizacji strukturalnej. Z uwagi na obecność wielu receptorów czucia głębokiego uznawane jest za podstawowy stabilizator stawu kolanowego. Naderwanie lub zerwanie ACL oznacza utratę mechanoreceptorów, efektem czego jest osłabienie odruchów nerwowo-mięśniowych mięśni kulszowo-goleniowych i mięśnia podkolanowego, czyli grupy odpowiadających za zginanie kolana.

Mechanizm urazu

Najczęściej do zerwania więzadła krzyżowego przedniego dochodzi na skutek skręcenia stawu kolanowego. Wówczas stopa pozostaje w miejscu, a kolano ulega rotacji wewnętrznej. Według lekarzy i fizjoterapeutów jedną z przyczyn wielu skręceń stawu kolanowego pozostaje brak rotacji zewnętrznej w stawie biodrowym, która przekłada się bezpośrednio na skręcenie kolana do wewnątrz. W przypadku tego typu urazów uszkodzeniu ulega także więzadło poboczne piszczelowe i łąkotka przyśrodkowa.