Nadciśnienie tętnicze – główny problem nerwusów

Nadciśnienie tętnicze

Nadciśnienie tętnicze to jedna z najczęstszych chorób układu krążenia. Objawia się ona stałym lub okresowym podwyższeniem ciśnienia tętniczego krwi powyżej wartości prawidłowej, określanej na poziomie 140/90 mmHg. Problem z podwyższonym ciśnieniem objawia się najczęściej w przypadku wykonywania badania kontrolnego krwi, w przedziale wiekowym od 35. do 60. roku życia. Najczęściej choroba ta przebiega bezobjawowo. Dotyczy blisko 20% dorosłej populacji.

Najczęstszymi objawami nadciśnienia są bóle głowy, pogorszenie tolerancji wysiłku, nadzwyczaj łatwe męczenie się i zaburzenia snu, a także krwawienie z nosa i zawroty głowy. Pierwszym objawem problemów jest najczęściej pogorszenie widzenia. W wielu przypadkach objawy tożsame są z powikłaniami narządowymi nadciśnienia.

Następstwa choroby to:

udar mózgu
przerost lewej komory
retinopatia – uszkodzenie siatkówki w wyniku nadciśnienia
niewydolność nerek
tętniak rozwarstwiając aorty
przyspieszenie rozwoju zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych, nerkowych, tętnicach wieńcowych i tętnicach kończyn dolnych

Szacuje się, że blisko 90% przypadków nadciśnienia ma niewyjaśnioną przyczynę. Wówczas mówimy o nadciśnieniu idiopatycznym. Pozostałe 10% spowodowane jest zwężeniem tętnicy nerkowej, nadczynnością tarczycy, chorobami nerek i hiperaldosteronizmem.

Jak leczyć to schorzenie?

Wyróżniamy dwa rodzaje leczenia – farmakologiczne i niefarmakologiczne.

Leczenie niefarmakologiczne nadciśnienia tętniczego:

ograniczenie w spożywaniu alkoholu
rezygnacja z palenia tytoniu
redukcja masy ciała – już pięciokilogramowy progres spowoduje umiarkowany efekt hipotensyjny i objawi się korzystnym wpływem na inne czynniki ryzyka, takie jak cukrzyca, insulinooporność, przerost lewej komory serca i hiperlipidemia
zaadoptowanie regularnej aktywności fizycznej o umiarkowanym natężeniu, minimum 3-4 razy w tygodniu przez 30-40 min.
zmniejszenie ilości spożycia soli kuchennej do mniej niż 100 mmol/dzień, co odpowiada 6g NaCl
wprowadzenie do jadłospisu owoców, warzyw i ryb

Leczenie farmakologiczne obejmuje:

Wybór leczenia farmakologicznego zależny jest od stanu chorobowego pacjenta. W sytuacjach zagrażających życiu podaje się leki pozajelitowo w ciągłym wlewie dożylnym. Do takich stanów zaliczyć możemy rozwarstwienie aorty, obrzęk płuc i encefalopatie nadciśnieniowej.

Najczęściej stosowane leki to beta-blokery, alfa1-blokery, inhibitory konwertazy, blokery kanału wapniowego, blokery receptora angiotensywnego i diuretyki. U większości osób taki proces leczenia przynosi pożądane rezultaty. Do prewencji chorobowej dodaje się regularną kontrolę ciśnienia tętniczego 2-3 razy w tygodniu. Najlepiej, jeśli pacjent zapisuje wyniki w zeszycie. Chory powinien również regularnie badać nerki – stężenie sodu, potasu i kreatyniny, sprawdzać posiew moczu i obecność mikroalbuminurii, a także kontrolować poziom cholesterolu całkowitego i frackji HDL i LDL, oraz trójglicerydów.