Borelioza – wszystko o tej podstępnej chorobie.

Borelioza leczenie

Wielu z nas panicznie boi się ugryzienia przez kleszcza, ze względu na ogromne ryzyko chorób odkleszczowych. Najbardziej popularną z nich jest oczywiście dająca wiele niespecyficznych objawów borelioza. Leczenie jej jest trudne i długie, a powikłania mogą mieć wpływ na całe nasze życie. Borelioza inaczej nazywana jest chorobą z Lyme i wywoływana jest przez niewielkie bakterie, które są przenoszone przez kleszcza pospolitego. Krętki boreliozy, w tym głównie Borrelia burgdorferi odkryte zostały dopiero w latach 80. ubiegłego wieku, jednak nasza wiedza na temat tej choroby jest już naprawdę ogromna.

Jak dochodzi do zakażenia?

Do zakażenia krętkami Borrelii dojść może wyłącznie za pośrednictwem zakażonego kleszcza lub jego młodocianej postaci czyli tzw. nimfy. Bakterie dostają się do naszego organizmu wraz ze śliną i zawartością jelita posilającego się na naszym ciele pajęczaka, a samo ryzyko zakażenia rośnie wraz z czasem żerowania, dlatego im szybciej zlokalizujemy i usuniemy kleszcza tym lepiej dla nas. Warto pamiętać o tym, że nie każdy kleszcz musi być nosicielem krętków Borrelia burgdorferi, a także że spora część zakażeń krętkami już na wczesnym etapie jest usuwana przez wrodzone mechanizmy obronne organizmu i przebiega bezobjawowo, a jedynym śladem jest obecność swoistych przeciwciał.

Objawy wczesne boreliozy

Borelioza jest chorobą wieloukładową, dotykającą różnych narządów, przede wszystkim jednak skóry, stawów, serca i układu nerwowego. Pierwszym i zarazem najbardziej charakterystycznym objawem boreliozy, który jednak nie zawsze musi się pojawić, jest rumień wędrujący. Zaczyna się od małej czerwonej plamki w miejscu ugryzienia, a z czasem przyjmuje pierścieniowaty, płaski kształt. Szybko zwiększa swoją średnicę, a dodatkowo pojawia się wewnątrz wyraźne przejaśnienie. Ten charakterystyczny objaw obserwujemy zazwyczaj kilka dni po ukąszeniu kleszcza. Jeżeli towarzyszą mu ponadto łagodne symptomy grypopodobne, takie jak osłabienie i stany podgorączkowe w połączeniu z bólami mięśniowymi to wiele lekarzy już na tym etapie stwierdza, że to borelioza. Leczenie rozpoczęte tak wcześnie pozwala uzyskać doskonałe rezultaty i zapewnić powrót do pełnego zdrowa bez ryzyka groźnych powikłań.

Późne objawy boreliozy

W wielu przypadkach jednak rumień nie występuje lub nie zostaje przez nas zauważony. Wtedy bakterie za pośrednictwem krwi rozprzestrzeniają się po całym naszym organizmie i docierają m.in. do:

• układu ruchu powodując stany zapalne i dolegliwości bólowe dużych stawów,
• układu krążenia czego skutkiem są zaburzenia rytmu serca,
• skóry gdzie mogą wywoływać wtórne rumienie wędrujące lub tzw. chłoniaka limfocytowego
• układu nerwowego – powodując zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, encefalopatię czy porażenie nerwów czaszkowych określane mianem neuroboreliozy.

W wielu przypadkach choroba może dać o sobie znać dopiero kilka miesięcy, a nawet kilka lat po ugryzieniu kleszcza i zakażeniu krętkami co dodatkowo utrudnia szybkie postawienie trafnej diagnozy i rozpoczęcie leczenia. Najczęściej rozpoznanie stawia się albo na podstawie typowych objawów klinicznych takich jak rumień, albo na podstawie dodatnich wyników badań na obecność specyficznych przeciwciał klasy IgM i IgG w badaniach ELISA i Western-Blot.

Borelioza – leczenie

Borelioza jako choroba bakteryjna leczona jest skutecznie dostępnymi w Polsce antybiotykami. Jeżeli po ugryzieniu pojawi się rumień, który jest podstawą do stwierdzenia że to borelioza – leczenie można rozpocząć praktycznie natychmiast. W tym wypadku zazwyczaj wystarczają zaledwie 2-3 tygodnie antybiotykoterapii by całkowicie pozbyć się bakterii z organizmu. W przypadku rozsianej i późnej postaci choroby długość terapii i dobór antybiotyku zależy od indywidualnej oceny lekarza na podstawie stanu zdrowia i nasilenia objawów u chorego.  W skrajnych przypadkach może ona trwać nawet półtora roku lub wymagać podawania leków dożylnie, jak to ma miejsce w przypadku neuroboreliozy. Antybiotykami z wyboru w przypadku boreliozy są amoksycylina, doksycyklina i cefuroksym.